Beetje pech en veel geluk

Na de bezichtiging van het laatste huis zijn we ontzettend enthousiast. Terug bij Quinta da Perdiz praten we na met Anita, die het huis ook wel wil zien. We gaan met z’n drieën terug naar het huis aan de doodlopende grind/zandweg. Ook Anita is heel enthousiast over het huis. Helaas kunnen we niet in de tuin of het huis kijken, maar de eerste indruk blijft goed. Als we de volgende dag terugrijden naar ons tijdelijk verblijf praten we nog heel wat na. Wat kunnen we met dat huis en wat vinden we van het land. Is het te steil, is het huis in een goede staat, is de plek wel goed. We besluiten om nog een keer te gaan kijken om zeker te weten of het eerste gevoel klopt. Een week later gaan we weer op weg naar De Zilverkust. Dit keer is ook de Nederlands sprekende makelaar erbij. Dit maakt het wel makkelijker om vragen te stellen. En daar staan we weer voor het huis. Het gevoel blijkt te kloppen. Er is slechts één compromis; het land is minder vlak dan we zouden willen. Maar zoals altijd bij het kopen van een huis, kun je niet alles krijgen. We besluiten een bod te gaan uitbrengen. En dan ga je de molen in. Eerst naar het kantoor van de makelaar om allerlei formulieren in te vullen. Daarna het bod en dan is het afwachten. We blijven nog een nachtje bij Anita logeren en krijgen ongelofelijk veel tips. Anita is echt een vriendin geworden in de korte tijd dat wij haar kennen.

Opgewonden en vol enthousiasme rijden we de volgende dag weer naar ons huurhuisje. Het is goed warm. We zijn bijna bij onze afslag als onze auto steeds meer vermogen verliest. Ik heb nog niks in de gaten, maar Menno ziet in zijn achteruitkijkspiegel een grote zwarte wolk. Hij krijgt de auto niet geheel veilig aan de kant. We staan op de rechterrijstrook op een steile helling net na de bocht. Snel de gevarendriehoek neerzetten en dan kijken of we de auto beter in de berm kunnen zetten. Gelukkig staan we bergopwaarts en kan de auto op de zwaartekracht achteruit een stuk veiliger weggezet worden. Motorklep open en op het nippertje is het geen brand, maar wel een volledig opgeblazen motor (horen we later). En ook nu weer een mazzeltje dat aan de overkant een groot bord staat met het nummer van de Portugese wegenwacht. Net iets anders dan in Nederland heeft elk stukje betaalde snelweg zijn eigen wegenwacht. Zo goed als het gaat in het Engels en Portugees hebben we contact gelegd en over een half uurtje komt er iemand. En daar sta je dan, het is goed warm en je voelt je even een echte “estrangeira”.

De wegenwacht komt inderdaad na een half uur en zet meteen al zijn waarschuwingslichten op de auto aan. Dit voelt een stuk veiliger, want je kan dit niet over het hoofd zien op een grotere afstand. Onze auto gaat niet meer rijden. De vraag is of we zijn verzekerd en dus bellen met onze tussenpersoon om daar achter te komen. Het blijkt dat je met een autoverzekering twee keer per jaar verzekerd bent voor pech op de weg. Meteen ook maar onze autoverkoper Ruben gebeld want ja waar moet de auto naar toe. Een jaar garantie op de motor maar dan moet de auto wel naar een aangewezen garage toe. Als de sleepwagen een goed half uur later komt, belt net op tijd Ruben weer terug. De auto moet naar Viseu en niet naar Penalva do Castelo. Met handen en voeten zijn we er met de monteur en sleper uitgekomen. Wat gaat er met ons gebeuren. Een taxi? Oeps heb ik wel genoeg cash op zak en hoe krijgen wij een taxi. Ook dit wordt opgelost. We gaan met onze spullen mee met de sleepwagen. Bij het tankstation in Manqualde staat al een taxi gereed. De taxi brengt ons naar het huis enne we hoeven niets te betalen. Dit zit dus ook in de verzekering.

Twee uur later dan verwacht, zitten we met een glas wijn en een biertje op het terras en zijn ontzettend melig geworden. Net een bod op een huis gedaan en nu een kapotte auto. Hoe gaan we dit oplossen? In the middel of nowhere zonder auto. Bellen met Ruben om na te gaan hoe het verder gaat met onze auto en of hij een leenauto heeft. De auto staat in de garage en gaat onderzocht worden. Wij kunnen de volgende dag een leenauto ophalen. En hoe komen wij in Viseu? Met de auto van de buurman (weer die Portugese behulpzaamheid even je auto uitlenen).

Uiteindelijk blijkt onze auto een nieuwe motor nodig te hebben en dat gaat wel even duren. Gelukkig valt het onder de garantie. Tot die tijd mogen wij de leenauto houden. Oh ja en ons bod is geaccepteerd. Nu afwachten of alle papieren in orde zijn. Het lange wachten is begonnen.